Projekt "365 dni, ze świadomością, że nie jestem facetem" - dzień drugi. Wczoraj zajmowaliśmy się zmywaniem, więc dziś omówię coś, co następuje odrobinę wcześniej. Nie, nie mam na myśli ignorowania sterty naczyń przez jak najdłuższy czas choć w tej akurat dziedzinie jestem ekspertem. Naszym tematem będzie.... (poproszę o werble) gotowanie!
Z wiadomych przyczyn dla siebie nie przyrządza się skomplikowanych i czasochłonnych potraw. Spędzenie w kuchni pół dnia, tylko po to, aby w piętnaście minut zjeść swoje dzieło jest po prostu bez sensu. Jeść jednak coś trzeba.
Problem częściowo załatwia jedzenie na mieście, ale nie każdego na to stać, a po za tym dieta z fast foodów może skończyć się poszerzaniem drzwi. Dla introwertyków wygodne jest zamawianie przez internet. (Mój ulubiony dostawca to FOODPANDA - wybierasz, zamawiasz, płacisz bez jakiejkolwiek interakcji między ludzkiej. No może przy dostawie, ale na szczęście kurierzy nie są rozmowni.
Niestety nie samą pizzą człowiek żyje. Zaczynając od początku. Do zaliczenia w ciągu dnia mamy trzy posiłki (i przekąski, ale to każdy załatwia we własnym zakresie.)
Duża paczka płatków śniadaniowych (ciniminis są najlepsze!) i litr mleko powinny na jakiś czas zaspokoić potrzeby porannego dania. Oczywiście można też wypić samą kawę lub/i herbatę z kanapkami. Jak kto woli.
Następny jest najważniejszy posiłek dnia - obiad. Z domu wynieśliśmy, że powinien się składać z trzech dań, ale według mnie standardowy obiad to bzdura. Pierwsze jest w ogóle nie potrzebne. Podobno tak ważne jest jedzenie zupy, ale przecież to jeszcze chłopski zwyczaj. Prości, biedni ludzie mieli może dwie kurze kości i garść jęczmieniu, którymi musiała się najeść cała, nawet kilkunastuczłonkowa, rodzina. I jasna sprawa gotowali to co mieli w wodzie, ona przybierała jako taki smak, zapychała, a co najważniejsze była ciepła. Była to jakaś metoda, ale w naszych całkowicie nie głodnych czasach to już zupełnie bez celowe. Nie mówię, żeby od czasu do czasu nie spróbować rosołu czy grochówki, ale nie ma przyczyn, żeby robić to codziennie.
Kolejna na naszej liście jest kolacja. Tak naprawdę to najlepiej w ogóle jej nie jeść i ograniczyć się obiadokolacją, ale wiem, że to może okazać się trudne. Sama kiedyś próbowałam nie jeść po osiemnastej. Nawet nie podejrzewałam, że po 18-tej jest jeszcze tyle posiłków. Tak, więc jeśli nie chcecie zbyt często wymieniać spodni na większy rozmiar jedzcie jogurt. Są łatwe w przygotowaniu (w większości, chociaż zdarzają się podłe-nieotwierające-się-bez-noża-gadziny) i nie bardzo tuczą, w przeciwieństwie do owoców, których w tej porze dnia lepiej unikać - mają dużo cukrów, które bardzo chętnie już na zawsze zostaną częścią twoich bioder.
No i kończąc naszą debatę na temat jedzenia, chciałabym przedstawić pierwszy na tym blogu przepis dla singli - czyli jak szybko, tanio i używając jak najmniejszej ilości naczyń zrobić coś, co nie smakuje jak stara podeszwa.
Jajka po wiedeńsku
Potrzebne będą:
~przynajmniej jedno świeże jajako
~ odrobina masła
~mała miseczka - szklana lub plastikowa (tylko NIE metalowa, chyba, że chcecie zobaczyć fajerwerki)
~mikrofalówka
~przypraw według gustu'
Wysmarować miseczkę masłem. Wbić do niej jajko. Koniecznie przekuć parę razy żółtko widelcem, bo inaczej jajko po wiedeńsku będziecie zeskrobywać ze ścian mikrofalówki. Można włożyć kawałek masła do środka (miseczki, nie mikrofi). Posolić i popieprzyć do smaku. Wstawić na 30 sekund do mikrofalówki.
Bon apetite!
Plusem jajek po wiedeńsku jest bardzo krótki czas przygotowania. W odróżnieniu od zwykłej jajecznicy zostawiają dwa razy mniej naczyń do zmywania - (Jajka po wiedeńsku - miseczka, widelec. Jajecznica - talerz, patelnia, widelec, łopatka.) No i chyba jajka mikrofalowane (nie wiem czy jest takie słowo) są zdrowsze od tych smażonych. Minusem jest to, że jajka po wiedeńsku, są małe i nie nadają się na duży posiłek, ale przekąską są idealną.
Smacznego, tylko nie wybuchnijcie mikrofalówki.
Rastael
Przyczepię się ;p
OdpowiedzUsuńNajważniejszym posiłkiem dnia jest śniadanie...